Τα κουρεία της παλιάς Αθήνας ήταν οι ανεπίσημες λέσχες των ανδρών. O χώρος όπου το άρωμα της κολόνιας και του σαπουνιού μπερδεύονταν περίτεχνα με τις φιλοσοφικές αναζητήσεις, τις πολιτικές κουβέντες και τα νέα της γειτονιάς. Την εκλεπτυσμένη ατμόσφαιρα "έντυναν" ξύλινες καρέκλες, ασπρόμαυρες φωτογραφίες στους τοίχους και πορσελάνινες λεκάνες αποπνέοντας μια αίσθηση ιεροτελεστίας. Κάθε επίσκεψη ήταν ένα μικρό τελετουργικό: ο αφρός ξυρίσματος που απλωνόταν προσεκτικά, η πετσέτα με τον ατμό που αγκάλιαζε και χαλάρωνε το δέρμα, λίγες ακριβείς κινήσεις και το πρόσωπο αποκτούσε ξανά τη φρεσκάδα του. Το κούρεμα και το ξύρισμα δεν ήταν απλώς περιποίηση, αλλά ένα τελετουργικό ανδρικής κοινωνικότητας, όπου η προσωπική φροντίδα πήγαινε χέρι-χέρι με την παράδοση.
Όπως παλιά
Εμπνευσμένη από την ατμόσφαιρα των παλιών Aθηναϊκών κουρείων...
Continue reading
0 Comments